دولت یار

نفس اماره و حیله های شیطانی صحیفه نور جلد سیزدهم - صفحه 198

شما امروز باید فکر این را بکنید که از یک چاه عمیقی این مردم شما را نجات دادند.شما حبسها را دیدید و زجرها را چشیدید و الان هم آزادی را و شهد آزادی را داریدمی چشید. برای شکر این نعمت ، شماها خدمتگزار باشید. برای شکر این نعمت ، همه باهم در یک راه باشید. این را من کرارا گفته ام : اگر همه انبیا جمع بشوند در تهران وبخواهند کار بکنند، بخواهند دخالت در امور بکنند، هیچ با هم اختلاف پیدا نمی کنند؛امکان ندارد. برای چه ؟ برای اینکه آنها نفس خودشان را کشته بودند و مبداء خلاف ،نفس انسان است ؛ مبداء همه خلافهایی که پیدا می شود. انسان خیال می کند که نه ، من برای مصلحت این کار را می کنم . عمر خودش را انسان نمی فهمد، وضع خودش را انسان نمی فهمد. شما اگر بخواهید مقایسه کنید - شمایی که می گویید که من برای مصلحت مسلمین فلان کار را می کنم - شما فکر این را در خلوت بکنید که اگر یک کسی دیگر به جای شما بود و بهتر هم مصالح مسلمین را انجام می داد، شما باز همان طور بودید؟می خواستید خودتان نباشید و او باشد؟ یا نه ، می خواهید که این مصلحت مسلمین - به اصطلاحتان - به دست شما انجام بگیرد؟ "منم که این مصلحت را دارم ایجاد می کنم "،این همان شیطان است ؛ همان شیطانی که اغوا می کند آدم را. اکثر اغوائاتش این است که انسان را بازی می دهد، وسوسه می کند در انسان ؛ وسوسه های دامنه دار از همه طرف .وسوسه می کند که تو حالا صاحب قدرت هستی ، تو حالا صاحب کذا هستی ، دیگران چکاره اند؟ شما حالا وزیر هستید، دیگران باید اطاعت بکنند، چشم بسته باید اطاعت بکنند! شما وکیل هستید، دیگران باید از شما اطاعت بکنند و چشم بسته هم باشند! این همه برای این است که انسان خودش را نساخته . اگر انسان خودش را ساخته بود، هیچ بدش نمی آمد که یک رعیتی هم به او انتقاد کند؛ اصلا بدش نمی آمد، از انتقاد بدش نمی امد.

برگرفته از سایت www.zohoor.ir