دولت یار

معبودا! کمکم کن تا قیامت به نمازت برافرازم و در نمازم بر حیرتم بیفزای, نیرویم ده تا از برای بندگی ام, روزه حقیقی بگیرم و خود را از خطاها دور سازم...

معشوقا! رهاییم بخش از بند گناهان, که از لغزش های مسیر هولناک زندگی و وساوس شیطانی, سخت نگرانم و خود را بدون یاری تو, در معرض هلاکت می بینم...

عزیزا! نصیبم کن مداومت بر ذکرت را و حلاوت یادت را بر عمق وجودم بیفزا که مشتاقم به یادآوری نام و اوصاف تو؛ همراهم باش...

(برگرفته از دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان)

...و اکنون ماه رمضان از راه رسیده, ماه رهایی از تعلقات و وابستگی های مادی و هر چیز فانی شدنی که بقا آن سوتر منتظر مشتاقانی است که خود را به زیور عبودیت آراسته و رها و مجرد از وابستگی ها, تشنه وصال به عشق لایزال, پروردگار مهربان خود هستند.

و برای تحقق اطمینانی که در "الا بذکرالله تطمئن القلوب" آمده؛ همین کفایت میکند که طالب سعادت باشی؛ آنوقت است که راه برای اوج گیری ات مهیا میشود و تو میمانی و ادامه راه, که دلیل راه, اوست و خود, تو را فرا میخواند و میپروراند...

تو از خود میگذری و او در می یابد تورا و سرمست وصال میشوی و جاودان!

و انسان؛ که توانایی رسیدن به مقام خلیفة اللهی را دارد, مبادا که بدون کسب فیض, از کنارماه خدا عبور کند؛ بگذارد و بگذرد...

مهربانا! تو کیستی که خود میخوانی مرا تا برایت بازگویم نیازها و دردهایم را؛ تو سراپا لطافت و محبتی و من در اوج اشتیاقم؛ اشتیاقی از سر محبت به تو که دستگیری میکنی بندگانت را و اجابت میکنی دعاهای آنان را؛ چرا که وعده ات تغییر ناپذیر است و خود, به تحقق آرزوهایم بشارت داده ای...

و من می مانم و دنیایی از خواسته اجابت شده, آرزوهایی که حالا مسئولیتم را در قبال پروردگار جهانیان بیشتر میکند.

پس می مانم؛ می مانم با تمام وجود و در خود از تو می خواهم یاری ام کنی, منتظرت خواهم ماند... 

.....

رحمتم موقوف آن خوش گریه هاست

چون گریست ازبحررحمت موج خاست

هر کـــه او بیدار تـــر پر درد تـــر

هرکـــه او آگـاه تـــر رخ زردتـــر

پیش حق یک ناله از روی نیـاز

به کـه عمری بی نیاز اندر نماز

چون خدا خواهد که مان یاری کند

مـیـل مـا را جانــب زاری کـند

ای خدا زاری ز تو مرهم ز تو

هم دعا از تو اجابت هم ز تو